Wielickie Centrum Kultury w ostatnich miesiącach stało się miejscem, w którym dzieci i młodzież nie tylko obcują z kulturą, lecz przede wszystkim ją współtworzą. Dzięki programowi „Kulturalny ORLEN” instytucja prowadzi warsztaty wprowadzające młodych mieszkańców w świat malarstwa, muzyki, fotografii i lokalnych historii. „Kulturalna Przestrzeń Wieliczki” przemieniła WCK w prawdziwe laboratorium twórcze – pełne barw, dźwięków i emocji. To jeden z najbardziej znaczących projektów edukacyjnych w regionie: rozwija pasje, wzmacnia pewność siebie młodych uczestników i pozwala spojrzeć na miasto z perspektywy, której nie dają szkolne podręczniki.
Dzięki wsparciu ORLENU w zajęciach uczestniczy około setka dzieci, w tym także osoby z niepełnosprawnościami. Każda z czterech ścieżek – malarska, fotograficzna, muzyczna i historyczna – otwiera przed nimi możliwości, które jeszcze niedawno wydawały się poza zasięgiem.
Otwieranie oczu na sztukę
W ramach programu odbywają się cztery typy warsztatów: malarskie, fotograficzne, muzyczne i historyczne. Dzieci tworzą obrazy na prawdziwych podobraziach, uczą się pracy z aparatem podczas spacerów po Wieliczce, grają na instrumentach i komponują proste utwory. Poznają również legendy i mniej znane epizody z historii miasta. Zajęcia prowadzone są w niedużych grupach przez instruktorów związanych z lokalną społecznością.
– Dzieci zaczynają naprawdę widzieć. Nie kopiować, ale obserwować i interpretować. To ogromna różnica – podkreśla prowadząca zajęcia Małgorzata Przetaczek. – Odkrywają, że cień ma wiele odcieni, a drzewo nie składa się z jednego koloru. I nagle okazuje się, że potrafią opowiadać o Wieliczce farbami lepiej niż niejedna pocztówka.
Efekt, który widać
Uczestnicy najczęściej podkreślają, że na warsztatach cenią swobodę pracy i możliwość eksperymentowania bez presji. Kamil zauważa, że dopiero dzięki zajęciom zaczął rozumieć, jak budować obraz. – Kiedyś malowałem jedną plamą. Teraz wiem, gdzie postawić światło, jak stworzyć cień – mówi.
Helena dodaje, że najważniejsza okazała się cierpliwość. – Kiedy coś nie wychodzi, próbuję dalej. Potem naprawdę widać różnicę – podkreśla. Z kolei najmłodszy w grupie Tomasz przyznaje, że pierwszy raz „na poważnie” malował pędzlem. – Zawsze rysowałem ołówkiem. Tu spróbowałem farb i wyszło lepiej, niż się spodziewałem.
Również rodzice dostrzegają zmianę. – Dzieci są zaopiekowane i czują się pewnie. Widzę, jak bardzo je to wciąga, a do tego spędzają czas inaczej niż przed ekranem – mówi mama dwójki uczestników.
Miasto widziane z nowej strony
Warsztaty nie ograniczają się do pracy w salach. Podczas tematycznych spacerów uczestnicy odkrywają mniej znane historie Wieliczki – te, które rzadko trafiają na szkolne lekcje. – Nawet jako wieliczanin nie znałem wszystkich tych legend – przyznaje Filip Banaś, Dyrektor Wielickiego Centrum Kultury. – Dzieci są zaskoczone, bo miasto nagle okazuje się pełne ukrytych opowieści.
Z kolei zajęcia fotograficzne uczą patrzenia na Wieliczkę jak na kadr – analizowania światła, kompozycji, detali. Młodzi dokumentują codzienność miasta, ale także to, co na co dzień umyka uwadze: struktury kamienic, odbicia w witrynach czy kontrasty kolorów.
Kultura, która zostaje
Realne znaczenie programu „Kulturalny ORLEN” widać nie tylko w entuzjazmie dzieci, lecz także w jakości narzędzi, z jakich mogą korzystać. Profesjonalne płótna, farby, instrumenty i materiały dydaktyczne sprawiły, że zajęcia zyskały nowy wymiar.
- Dzięki dofinansowaniu pracujemy na nowoczesnym sprzęcie, który zostanie z nami na dłużej i będzie służyć kolejnym grupom – podkreśla Filip Banaś.
Zakupione wyposażenie objęło wszystkie cztery ścieżki projektu i umożliwiło pracę z ponad 70 uczestnikami, w tym z dziećmi z niepełnosprawnościami. – Dziecko inaczej pracuje, kiedy dostaje prawdziwe płótno zamiast kartki – zauważa Małgorzata Przetaczek. – Od razu czuje, że tworzy coś „na serio”.
Doświadczenie na przyszłość
„Kulturalna Przestrzeń Wieliczki” to projekt, który nie kończy się wraz z ostatnimi zajęciami. Dzieci zdobywają nowe umiejętności, uczą się odwagi, cierpliwości i współpracy. Zyskują też głębszą świadomość swojego miasta i poczucie, że potrafią więcej, niż dotąd myślały. Instruktorzy podkreślają, że te doświadczenia zostaną z nimi na długo – w tym, jak patrzą na świat, jak tworzą i jak potrafią doceniać detale.